Εντιμότατε κ. Γεν. Πρόξενε
Αξιότιμοι κ/ες και κ/οι, προϊστάμενοι και διευθυντές Υπηρεσιών και Σχολείων
Αξιότιμοι κ/ες και κ/οι πρόεδροι των Ομογενειακών Οργανώσεων
Αξιότιμοι και αγαπητοί Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί
Αγαπητά μας παιδιά
– Εβδομήντα χρόνια σήμερα από τη μεγάλη ημέρα της 28ης ‚Οκτωβρίου του 1940 κι εμείς οι Έλληνες της Γερμανίας, τα παιδιά και τα εγγόνια των ηρώων του Αλβανικού έπους, τελούμε στην πόλη μας την πανηγυρική Δοξολογία και τιμούμε ευλαβικά τη μεγάλη επέτειο, μαζί με τους απανταχού της οικουμένης αδελφούς μας, μέσα κι έξω από την πατρίδα.
– Δείχνουμε έτσι την ιστορική μας συνέχεια, την εθνική μας ενότητα, τον άδολο πατριωτισμό μας και τη δική μας ετοιμότητα για Εθνική ομοψυχία και Αντίσταση στα σημερινά μέτωπα διακύβευσης των ιδανικών της ΕΕλευθερίας, της ειρήνης, της τιμής και της αξιοπρέπειας ατόμων και λαών.
– Διδασκόμαστε από την ιστορία μας, συμπαραστεκόμαστε στους λαούς που ζουν την αδικία που ζήσαμε, και παραγγέλνουμε στα παιδιά μας να ακολουθούν με σθένος και αποφασιστικότητα τους δρόμους που πότισαν τα προγονικά αίματα, να κρατούν πάντα ψηλά και τιμημένα τα ιστορικά μας. Λάβαρα και να γιορτάζουν με σεβασμό, τιμή και περηφάνεια τους δημιουργούς και τις επετείους των θυσιών και της ιστορίας μας.
Αν η αναδρομή στο παρελθόν μπορεί να είναι πάντα χρήσιμη, για μας, με την αστείρευτη και αδιάκοπη προσφορά του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της από τις ρίζες του μέχρι σήμερα, είναι πολύτιμη και επιβεβλημένη. Γιαυτό και θα επιλέξουμε κάποια από τα αναμφισβήτητα και πανθομολογούμενα στοιχεία αυτής της προσφοράς, όχι για ανώφελη καύχηση αλλά για να μη λησμονούμε πως το ΟΧΙ που τιμούμε και γιορτάζουμε σήμερα δεν είναι ένα συμπτωματικό κατόρθωμα κάποιας χρονικής στιγμής αλλά μια από τις πάμπολλες εκφράσεις και μαρτυρίες της σταθερής πίστης του λαού μας στην Ελευθερία και στη Δημοκρατία και στην τιμή του ανθρώπου.Σκεφθήκαμε π.χ. ποτέ τον κόσμο μας χωρίς την Ελληνική Μυθολογία;
Όχι τόσο τους διδακτικούς μύθους του Αισώπου, όσο κυρίως τον ιστό, το στημόνι πάνω στα οποία ύφαναν οι άνθρωποι τη ζωή, το θάνατο, τη δικαιοσύνη, την ανδρεία, την ελπίδα, την αρετή; Εκείνη την αντίληψη που ήθελε σταθερή και μόνιμη συνεργασία του Θεού και του ανθρώπου. Εκείνη την πεποίθηση πως η σοφία, το φως, η Εστία, έχουν θεϊκές καταβολές και την άλλη πως η καταπάτηση και περιφρόνηση των πνευματικών αξιών συνιστά ύβρη που δε συγχωρείται ούτε από τους θεούς ούτε από τους ανθρώπους. Ή μήπως δεν προβληματιζόμαστε με τον πόλεμο των Θεών με τους τιτάνες, με την τεκνοφαγία του Κρόνου, με τα κατορθώματα του Ηρακλή και όλα εκείνα που πλέκονται για να διδάξουν και να ενθαρρύνουν τον άνθρωπο στους αγώνες του για μεταμόρφωση του κόσμου από το δαιμονικό στο θείο κι από το γήινο στο ουράνιο;Σήμερα προτείνεται ο ρεαλισμός, ο ορθολογισμός και ο άκρατος ατομικισμός. Αυτά όμως υπηρέτησε η παραφοσύνη της Ιταλίας και της Γερμανίας του 1940 κι εμείς τα είδαμε σαν ύβρη ασυγχώρητη και προτιμήσαμε την υπέρλογη, τη μυθική, τη θεοθέλητη θυσία. Και να που σήμερα και οι Ιταλοί και οι Γερμανοί ανήκουν σε Ευρωπαϊκούς και διεθνείς Οργανισμούς και Συνασπισμούς, που, θεωρητικά τουλάχιστον, έχουν οικοδομηθεί πάνω σ‘ εκείνα που εμείς υπερασπιστήκαμε.
– Από το μύθο πέρασαν οι πρόγονοί μας στο λόγο. Στην κριτική σκέψη, στο θέατρο, στην ποικιλόμορφη τέχνη και στη φιλοσοφία. Κι αυτή τους η προσφορά αποτελεί μέχρι σήμερα το σκελετό και τη βάση της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης σ‘ όλους τους λαούς και τα κράτη της γης.
Η ορολογία, οι ιδέες, η μεθοδολογία, παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα και στην παγκόσμια επιστημονική, λογοτεχνική και καλλιτεχνική δημιουργία αναγνωρίζουμε εύκολα τις αρχαίες ελληνικές και τις βυζαντινές επιδράσεις ακόμη κι όταν τις παραχαράσσουν η τις οικειοποιούνται οι διάφοροι ανιστόρητοι ή πληρωμένοι κλεπταποδόχοι της ιστορίας.
Πού πάει λοιπόν ο υπερφίαλος Μουσολίνι και πως τολμά να στρέψει το λαό και τα όπλα του ενάντια στην πηγή και στους ζωτικούς χυμούς της ανθρώπινης πορείας πάνω στον πλανήτη; Μα μπορεί λοιπόν να φιμωθεί ο λόγος, να καταργηθεί η ελευθερία του πνεύματος, να συρρικνωθεί η ζωή, να είναι κατευθυνόμενη η κάθε δημιουργία και να γίνουν αποδεκτά ως ιδανικά για τον άνθρωπο η έπαρση, η αφροσύνη και η δύναμη των αριθμών και των όπλων; Προσαρμόζοντας στην περίσταση τους λόγους του Λυσία, μπορούμε να πούμε σήμερα, πως, σχεδόν είμαστε ευγνώμονες σ‘ αυτούς τους παράφρονες πρωτεργάτες του Βʹ παγκοσμίου πολέμου, που μας έδωκαν την ευκαιρία να υπερασπιστούμε για λογαριασμό της ανθρωπότητας εμείς οι μικροί και αφανείς εκείνα που είχαν ασπαστεί και οι δικοί τους ποιητές: ο Δάντης και ο Γκαίτε.
– Δεν θα πρέπει στη σύντομη αυτή αναδρομή μας να παραλείψουμε την πολιτική. Την τέχνη της διοίκησης και κυρίως την τέχνη της προβολής των ιδεών και της αποδοχής και εφαρμογής τους από τους πολίτες, τους ανθρώπους δηλαδή της πόλης, του κράτους, του κόσμου. Κορυφαίο πολιτικό επίτευγμα η Δημοκρατία, γεννιέται και ανδρώνεται στην Ελλάδα, υμνείται και προβάλλεται και παραμένει μέχρι σήμερα κυρίαρχο πολίτευμα διακυβέρνησης, λαοθέλητη φύτρα και αξιόπιστο σύστημα κατοχύρωσης αξιών και ιδανικών, γόνιμο και ασφαλές έδαφος καλλιέργειας πνευματικών αναζητήσεων και δημιουργιών και συνεργασιών και ανταλλαγών όλων των λαών του κόσμου.
Είναι δοκιμασμένο στην Αθήνα, είναι παγκοσμιοποιημένο και με επιτυχία στην πολιτιστική πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έχει παραμείνει αξιόπιστο στη μακραίωνη βυζαντινή ιστορία, έχει μεταλαμπαδευτεί στη μονιστική Δυτική Ευρώπη και συντελούνται στο όνομά της κολοσιαία πνευματικά γεγονότα, όπως ο Διαφωτισμός και η γαλλική επανάσταση κι έχει υιοθετηθεί και υμνηθεί ως ουράνιο πολίτευμα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής.
Τι επιχειρούν λοιπόν οι επίδοξοι καταχτητές της χώρας μας το 1940; Την κατάργηση της Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από αποτυχημένα και απόβλητα του δικού τους χώρου συστήματα; Τα σκουπίδια του δυτικού πολιτισμού να γίνουν τροφή εκείνων που βρήκαν το νέκταρ και την αμβροσία και τα πρότειναν πειστικά ως ζείδωρη βρώση και πόση θεών και ανθρώπων;
Το ΟΧΙ του 40 θα παραμένει για όλους τους λαούς σύμβολο υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, άρνηση κάθε γενοκτονίας, περιφρόνηση κάθε φασιστικής και ρατσιστικής και προσβλητικής για τον άνθρωπο ιδεολογίας και συμπεριφοράς.
Ανεξάρτητα από τις όποιες αντιρρήσεις, η Ευρώπη στο σύνολό της είναι και μπορεί ακόμη να λέγεται χριστιανική και πάντως το 1940 ήταν καθαρά χριστιανική. Χωρίς λοιπόν να μπούμε σε αναλύσεις και λεπτομέρειες, έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε ιδιαίτερα τη δυτική Ευρώπη και μαζί της και την Αμερική: Τι θα ήταν, άραγε, η Ευρώπη χωρίς την ελληνική γλώσσα, χωρίς τον πανθαύμαστο αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και χωρίς τον βαθύτατα ελληνομαθή απόστολο Παύλο, που έφεραν εδώ τα ελληνικά και χριστιανικά φώτα; Τι σημαίνει Αναγέννηση χωρίς τους αρχαίους Έλληνες κλασικούς και χωρίς τους λόγιους βυζαντινούς φυγάδες που κατέκλυσαν τη Δύση το ΙΔ΄ και το ΙΕ΄ αιώνα; Με ποια χριστιανικά κριτήρια επέτρεψαν ή και διευκόλυναν τον αφανισμό του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας το 1922 στην Τουρκία, τον σφαγιασμό της Κύπρου το 1974, την εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως το 1955, τις βαρβαρότητες κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης;
Χριστιανοί κατά χριστιανών και στον Α΄ και στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, με την Τουρκία και το Ισλάμ να τρίβουν τα χέρια τους για την απροσδόκητη και ουρανοκατέβατη υποστήριξη και με τους λαούς της Αφρικής και της Ασίας να θεωρούν τον Χριστιανισμό ως τον μεγαλύτερο σφαγέα λαών και πολιτισμών και δικαιωμάτων.
Όχι! Εμείς, με την θυσία των πατέρων μας, αρνηθήκαμε αυτή τη ντροπή και ποτίσαμε με αίμα αθώο τη μαρτυρική αλλά αληθινή χριστιανική μας πορεία και αποστολή. Γιαυτό και πιστεύουμε πως η σημερινή Ενωμένη Ευρώπη δε θα μπορέσει ποτέ να βρει και να έχει ένα πρόσωπο και μια ταυτότητα, αν δε μελετήσει και πάλιν το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, τους Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς Πατέρες και την ελληνική μας ιστορία.
Η Ευρώπη της χριστιανικής πλειοψηφίας δεν μπορεί να οικοδομηθεί στη δύναμη και στην αδικία αλλά στην αρετή και την αλήθεια της αρχαιότητας, στην αγάπη και την αδελφοσύνη του Ευαγγελίου και στο σεβασμό λαών και πολιτισμών κι όχι στη σύγκρουσή τους. Σ΄ αυτά, δηλαδή, που πίστεψαν και υπερασπίστηκαν μαζί μας όλοι οι φιλελεύθεροι και φιλειρηνικοί λαοί του κόσμου.
Όλα δείχνουν πως η βία και η βαρβαρότητα του 40/41 δεν πέρασε. Μπορεί να μην έγινε φανερά ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Γίνεται όμως καθημερινά και συστηματικά, ακήρυκτος αλλά εξοντωτικός και απειλεί πλέον όχι την Ελλάδα, τον άνθρωπο και τα ιδανικά του αλλά την ίδια τη ζωή και τον πλανήτη μας στο σύνολό του. Τον εμποδίζει η αναγκαία ισορροπία του τρόμου μεταξύ των ισχυρών και ο φόβος της ολοκληρωτικής καταστροφής. Η κοινωνική αδικία, ωστόσο, είναι παγκόσμια πραγματικότητα. Η οικονομική καταδυνάστευση και η απειλή εξαφάνισης των μικρών λαών και των φτωχών ανθρώπων είναι ο καρπός του ανταγωνισμού των ισχυρών.
Όμως οι ιδέες και τα ιδανικά που γεννήσαμε και στηρίξαμε στους αιώνες, προβάλλονται από φιλοσόφους και πολιτικούς, από συγγραφείς και αγωνιστές όλου του κόσμου και βραβεύβονται από διεθνείς Οργανισμούς και Οργανώσεις. Μπορεί το κακό να μη νικήθηκε. Το ΟΧΙ των λληνων του 40, δεν είναι πάντως σήμερα μόνο δικό μας. Είναι δύναμη, είναι σημαία, είναι αγώνας των φτωχών, των αδικημένων, των καταπιεζομένων, που γίνεται και περιμένει τη συστράτευση όλων μας. Η ίδια η Γερμανία είχε πριν λίγα χρόνια στην πόλη μας γενικό συλλαλητήριο με σημαία: ΟΧΙ στη βία και την τρομοκρατία.
– Χαίρεστε Έλληνες γιαυτό που είστε, γιαυτό που κάματε για την Ελλάδα και για τον κόσμο. Πορευθείτε στο μέλλον γενναίοι και υπερήφανοι, ελεύθεροι και φιλάνθρωποι, άξιοι απόγονοι αξίων προγόνων.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!
Ζήτω η Ελλάδα!
Ζήτω ο Ελληνισμός της Γερμανίας!
