Αιρέσεις

Οι διάφοροι αιρετικοί και διδάσκαλοι του ψεύδους και της πλάνης δεν πρόκειται βέβαια να έλθουν στην Ενοριακή Εκκλησία να μας σερβίρουν τις διδασκαλίες και τις πλάνες τους. Αλλά και στην εργασία μας είναι αρκετά δύσκολο. Μένει λοιπόν ο ελεύθερος χρόνος μας που προσφέρει στους αιρετικούς τη δυνατότητα να μας βρουν στο σπίτι μας ή στο σπίτι των φίλων μας και να επιχειρήσουν το κακόβουλο έργο τους. Εκεί επίσης θα συζητηθούν κατά καιρούς ειδήσεις και πληροφορίες για αιρέσεις και αιρετικούς που θα προκαλέσουν στην αρχή την οργή και την αγανάκτησή μας αλλά και το μύχιο ενδιαφέρον μας ενδεχομένως αργότερα να γνωρίσουμε από κοντά τα πρόσωπα και τις ιδέες των με την κρυφή επιθυμία να είμαστε εμείς εκείνοι που θα τους κερδίσουμε και θα τους επαναφέρουμε στην Εκκλησία.

Αν όντως σκεφθούμε και πράξουμε έτσι, όπως έκαμαν δυστυχώς πολλοί πριν από εμάς, έχουμε ήδη ανοίξει την πόρτα του κακού διάπλατα και πολύ σύντομα θα έχουμε πλανηθεί. Θα έχουμε τότε μετατρέψει το σπίτι μας από Εκκλησία που είναι και πρέπει να μένει σε εργοτάξιο του Διαβόλου και των συνεργατών του και θα πάρουμε στο λαιμό μας τις οικογένειές μας και πιθανώς τους φίλους μας. Μέσα στις υποχρεώσεις μας όμως ως πιστών της Εκκλησίας του Χριστού είναι και το να είμαστε φρουροί καί φύλακες της ποίμνης Του, δηλαδή της οικογενείας που μας εμπιστεύθηκε.
Όλος ο κόσμος είναι μια ποίμνη και από παντού καραδοκούν οι λύκοι να μπουν και να αρπάξουν τα πρόβατα, όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο. Καθένας από εμάς φυλάγει και ένα πέρασμα και όλοι μαζί φυλάγουμε την ποίμνη. Κανένα σπίτι δεν πρέπει να βρεθεί στον ύπνο και να προδώσει την αποστολή του.

Προσοχή, λοιπόν. Μη βάζουμε αιρετικούς στα σπίτια μας και μήν κάνουμε θρησκευτικές συζητήσεις μαζί τους. Συνήθως αυτοί είναι καλά προετοιμασμένοι ενώ εμείς μπορεί και να μην έχουμε ποτέ ανοίξει την Αγία Γραφή. Μια συζήτηση επίσης που δε βλάφτει βραχυπρόθεσμα εμάς τους μεγάλους δε γνωρίζουμε τι σημαίνει για τα μικρά παιδιά που άκουγαν και έβλεπαν παίζοντας ανέμελα. Και μη μας πει κάποιος ότι η συμπεριφορά μας αυτή δεν είναι φιλάνθρωπη αλλά αγενής και κατακριτέα. Στο σπίτι μας βάζουμε μόνο αυτούς που το σέβονται καί σαν φιλικό και φιλόξενο χώρο αλλά και σαν Ελλάδα και σαν Εκκλησία και μάλιστα ορθόδοξη και στη Διασπορά.

Τελευταία κυκλοφορούν και στην Ενορία μας άτομα που αυτοαποκαλούνται θεραπευτές και χρίουν με λάδια και διαβάζουν ευχές και ισχυρίζονται ότι είναι άνθρωποι του Θεού και έχουν την αποκλειστικότητα και το χάρισμα να θεραπεύουν. Προς Θεού!  Μην είμαστε εύπιστοι και αφελείς αλλά δυνατοί στην πίστη μας και στην ανόθευτη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Καμιά σχέση με τέτοιους φαντασμένους, εγωιστές  και ίσως επικίνδυνους.

Μην παρασυρόμαστε επίσης από ακούσματα και συζητήσεις για Μάγια. Τα προβλήματα που συνήθως έχουμε είναι εκείνα πού έχουν όλοι. Δεν μας υποσχέθηκε κανείς μια ζωή χωρίς προβλήματα, ασθένειες και αποτυχίες. Τα περισσότερα άλλωστε από αυτά έχουν τις αιτίες τους σε δικές μας παραλείψεις και λάθη. Αλλοίμονο αν αφήσουμε τον κάθε πρόθυμο να ερμηνεύει τη ζωή μας και να μας καθοδηγεί. Βασικός σκοπός μας στη ζωή πρέπει να είναι να αγωνιζόμαστε συνετά, σταθερά και με εμπιστοσύνη στον Θεό. Το καλύτερο φάρμακο στις δυσκολίες μας είναι να βλέπουμε τα προβλήματα των άλλων και κατά το δυνατόν να συμπαραστεκόμαστε σ΄ αυτούς. Όποιος απομονώνεται από τους συνανθρώπους και χάνει την πίστη του στον Θεό, μένει αδύνατος και αβοήθητος, μεγαλοποιεί τα προβλήματά του, θεωρεί τον Θεό και τους ανθρώπους υπεύθυνους για τα βάσανά του και καταφεύγει σε μάγους και χαρτορίχτρες και MEDIUM μέχρι να χαθεί οριστικά και από την παρούσα και από τη μέλλουσα ζωή. Η ζωή μας είναι ο Σταυρός που μας έδωκε ο Χριστός να κρατούμε, όπως κράτησε κι Εκείνος τον δικό Του, και μ΄ αυτόν να πάμε στο τέλος της ζωής μας και στην ανάσταση στην αιωνιότητα.