Κατ΄Οίκον

Έτσι ονομάζεται στις «Πράξεις των Αποστόλων» στην Καινή Διαθήκη το σπίτι μας. Και πράγματι είναι Εκκλησία αφού είμαστε βαπτισμένοι χριστιανοί, έχουμε το Εικονοστάσι μας καί κάνουμε εκεί προσευχές και λατρευτικές πράξεις. Αν θέλουμε μάλιστα να ακριβολογήσουμε θα πρέπει να πούμε ότι η οικογένεια είναι η πρώτη Εκκλησία. Εκεί βρίσκονται οι πιστοί, εκεί αποφασίζονται οι Βαπτίσεις, οι Γάμοι, ο Εκκλησιασμός, η Εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία και εκεί ασκείται και δοκιμάζεται και ο πιστός και η πίστη του. Εκεί η νηστεία εκεί η Παράδοση εκεί τα καλά έργα εκεί η κατά Θεόν αγωγή και κατήχηση των πιστών. Γιαυτό και πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτήν ακριβώς την Εκκλησία. Όσο πιό υγιής και ζωντανή είναι τόσο πιο σίγουρα και πιο φανερά θα μεταφέρεται η ζωντάνια και η υγεία της στην Ενορία – Εκκλησία. Δε θα δυσκολευτούμε να συμφωνήσουμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία είναι η φυσική συνέπεια της διάλυσης της οικογενειακής μας Εκκλησίας. Δε μένει λοιπόν παρά να την ξαναχτίσουμε με αγάπη.

Ευκαίρως – Ακαίρως

«κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον εν πάση μακροθυμία και διδαχή»
(κήρυξε το λόγο του Θεού με επιμονή, στον κατάλληλο και στον ακατάλληλο καιρό· έλεγξε, επίπληξε, συμβούλεψε. Και όλα αυτά με όλη τη μακροθυμία σου, διδάσκοντας με κάθε τρόπο).

Πήραμε το παραπάνω κείμενο από την προς Τιμόθεο επιστολή του Αποστόλου Παύλου (2 Τιμ. 4, 2), όπου γίνεται λόγος για την υποχρέωση των χριστιανών να κηρύττουν τον λόγο του Θεού σε κάθε ευκαιρία. Είναι αυτό που έκαναν πάντοτε όχι μόνο οι Απόστολοι του Χριστού και οι Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και οι ευσεβείς πρόγονοί μας, πατέρες, μητέρες, παππούδες, γιαγιάδες και ανάδοχοι. Η πρώτη και κύρια αποστολή μας είναι αυτή. Να πιστεύουμε και να κηρύττουμε τον Χριστό όπου βρεθούμε και κάποιες φορές μάλιστα ακόμη και σε αταίριαστες ώρες. Υπάρχει πολύ μεγάλη άγνοια σήμερα ή παραπληροφόρηση στα θέματα της πίστεως και είναι ανάγκη όλοι να διδάσκουμε και να διορθώνουμε, αν βέβαια έχουμε γνώση και φόβο Θεού και δεν επιτελούμε άκριτα κακό αντί καλού.

Και έχουμε πράγματι πολλές ευκαιρίες, στα σπίτια μας και στα σπίτια των φίλων μας, στον τόπο της εργασίας μας ή ακόμη και στον τόπο της αναψυχής μας. Είναι μεγάλο αμάρτημα να αφήνουμε τούς φλύαρους και τους κακοήθεις να μονοπωλούν τις συζητήσεις στις συντροφιές μας και να βλάπτουν άθελα ή ηθελημένα την Εκκλησία μας και τις ψυχές μας. Με διακριτικότητα και ευγένεια μπορούμε να διηγηθούμε επίκαιρες διδακτικές περικοπές από την Αγία Γραφή ή από βίους Αγίων αλλά και από τη ζωή ευσεβών και τίμιων ανθρώπων που έχουμε γνωρίσει. Το παράδειγμα μιας νηστείας, μια καλή πράξη που ακούσαμε, ένα κοινωφελές έργο που έγινε κάπου, μια επίσκεψή μας σε κάποιο Μοναστήρι ή Ιερό Προσκύνημα, διδακτικά συμπεράσματα από φυσικές ή άλλες καταστροφές, από ασθένειες, από κοινωνικές αδικίες και πολλά άλλα μπορούν να γίνουν θέματα για πολύ συναρπαστικές και γόνιμες συζητήσεις και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και των πιο δύσκολων της παρέας.

Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα μπορούν και πρέπει να επιχειρούνται επίσης οι διορθώσεις των λανθασμένων «παραδόσεων» και πληροφοριών που ταλαιπωρούν άδικα και άσκοπα την Εκκλησία και τη ζωή μας. Και δεν είναι καθόλου λάθος να δοκιμάσουμε σε τέτοιες ώρες να επικοινωνήσουμε με τον Ιερέα μας, ώστε να έχουμε άμεση και αυθεντική πληροφόρηση και διαλεύκανση και λύση αμφιβολιών, αποριών και προβλημάτων. Δεν υπάρχει, νομίζω, χειρότερη τακτική από το να αφήνουμε την πλάνη και την αμφιβολία, την άγνοια και τη δεισιδαιμονία να καθορίζουν την πίστη και την «πνευματική» μας ζωή. Και μην ξεχνούμε πως οι άνθρωποι που συναντούμε σ‘ αυτές τις ευκαιρίες ίσως να μη θελήσουν ή να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να μιλήσουν με τον Ιερέα. Στάλθηκαν από τον Θεό στην αγάπη μας, Εκείνος θα μας φωτίσει τι θα πούμε και πώς θα το πούμε και τι θα κάνουμε (Λουκ. 21, 15) και πρέπει με τη βοήθειά Του να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που μας έδωκε.

Με πατρική αγάπη προτείνουμε τα εξής γενικά:

• Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε τον Μητροπολίτη, τους Επισκόπους μας, τον Ιερέα της Ενορίας μας και τον Ιερό Ναό της Ενορίας μας. Για κάθε απορία ή θέμα που αφορά την πίστη και την Εκκλησία μας μιλούμε πρώτα με τον Ιερέα μας και αν χρειαστεί με τον Μητροπολίτη μας ή τους εκπροσώπους του.
• Εκκλησιαζόμαστε κατά το δυνατόν τακτικότερα, μετέχουμε στα διακονήματα της Ενορίας μας και φροντίζουμε μαζί με τον Ιερέα μας και όλους τους άλλους αδελφούς πιστούς για την καλή της λειτουργία σε όλους τους τομείς: Λατρεία, Κατήχηση, Διοίκηση, Οικονομικά, Διεκκλησιαστικά, Κοινωνικά κλπ.
• Έχουμε στο σπίτι μας το Ορθόδοξο Εικονοστάσιό μας με εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, με κανδήλα και θυμιατό και επίσης την Καινή Διαθήκη και την Αγία Γραφή, την Ιερή Σύνοψη ή τον Ιερό Συνέκδημο και το Μικρό Συναξαριστή με τους βίους των Αγίων και ακούμε μαζί με την οικογένειά μας εκκλησιαστική Μουσική.
• Εξομολογούμαστε στον Ιερέα μας ή σε άλλο εξομολόγο της Γερμανίας αλλά σε συνεννόηση με τον Ιερέα μας. Μακρινοί ή διερχόμενοι ή άγνωστοι στην Τοπική μας εδώ Εκκλησία εξομολόγοι, που δεν έχουν την ευχή και την Κανονική άδεια του μόνου αρμόδιου Τοπικού Μητροπολίτη, να αποφεύγονται. Το ίδιο και οι υπερόριες τηλεφωνικές εξομολογήσεις, συμβουλές και ομιλίες, με τις οποίες ρυθμίζουν την πνευματική μας ζωή ξένα πολλές φορές και άγνωστα αν μή και ύποπτα «εκκλησιαστικά» κέντρα.
• Ακούμε πάντοτε τα Ενοριακά και τα Ραδιοφωνικά κηρύγματα των Ιερέων και των Επισκόπων μας και προμηθευόμαστε και διαβάζουμε το Ημερολόγιο και το Περιοδικό της Μητροπόλεώς μας. Για κάθε άλλο θρησκευτικό έντυπο είναι καλό να ζητούμε τη γνώμη του Ιερέα μας.
• Η ορθόδοξη κατήχηση των παιδιών μας είναι πρωτίστως δική μας ευθύνη και υποχρέωση. Το ορθόδοξο ελληνικό σπίτι, οι γονείς και οι παππούδες γιαγιάδες ήταν πάντοτε δάσκαλοι και κατηχητές της οικογένειας και πρότυπα παραδείγματα στη νηστεία, στον εκκλησιασμό και στα καλά έργα. Πρέπει και σήμερα να κάνουν το ίδιο, όταν μάλιστα τα παιδιά ζουν μέσα σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες και μεγαλώνουν σε εποχή και κλίμα παραπλανητικό και πολλές φορές αντίχριστο.
• Η νηστεία, η προσευχή, οι εντολές του Θεού, η μεταξύ μας αγάπη και τα καλά έργα δεν είναι ερωτήσεις για διευκρίνηση. Αποτελούν την ουσία και το θεμέλιο της πίστεώς μας και συνιστούν βασική και πρωταρχική υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως των πιστών μελών της Ενορίας.
• Κάνουμε το γάμο μας στην Εκκλησία της Ενορίας μας, μένουμε ενωμένοι και αγαπημένοι με το ή τη σύζυγό μας μέχρι το θάνατο. Βαπτίζουμε τα παιδιά μας, αγιάζουμε τα σπίτια και τις εργασίες μας, προσέχουμε τη ζωή και την οικογένειά μας, σεβόμαστε και αγαπούμε τους γονείς και τα παι διά μας και κρατούμε με σεβασμό τις ιερές παραδόσεις της Εκκλησίας αλλά και της Πατρίδας μας.
• Κατά τις επισκέψεις μας στην Πατρίδα δεν παραλείπουμε να επισκεφθούμε τα Μοναστήρια και τα Ιερά Προσκυνήματα της περιοχής μας, τις αρχαιότητες, τα Μουσεία και κάθε άλλο αξιοθέατο που θα ζωογονήσει την πίστη και τη φιλοπατρία εμάς και των παιδιών μας.
• Αν είμαστε ανάδοχοι ή κουμπάροι, μαθαίνουμε και εκπληρώνουμε πάντοτε με συνέπεια και φόβο Θεού τις υποχρεώσεις μας τόσο στο λειτουργικό και στο κατηχητικό τους μέρος όσο και στο οικογενειακό και κοινωνικό. Το ίδιο ισχύει και όταν πρόκειται να γίνουμε. Μαθαίνουμε τό « Πιστεύω » και ό,τι άλλο πρέπει να μάθουμε ή να κάνουμε και δεν εξαντλούμε την αποστολή και το ενδιαφέρον μας στις ματαιοδοξίες, στα δώρα και στα καταστήματα των σχετικών ειδών.
• Θάβουμε και δεν καίμε τους νεκρούς μας, τελούμε ανελλιπώς τα Μνημόσυνά τους και φροντίζουμε με σεμνότητα και αγάπη τους τάφους των. Όταν οι νεκροί μας δε μεταφέρονται στην Ελλάδα, προτείνουμε να γίνεται η ταφή τους στο Ορθόδοξο Νεκροταφείο που έχουμε (Stoffeler – Friedhof).
• Κρατούμε αναλλοίωτη την πίστη και την παράδοσή μας. Φυλαγόμαστε από αιρετικούς και κακόβουλους προπαγανδιστές άλλων θρησκειών και ενημερώνουμε τον Ιερέα μας για κάθε ύποπτη θρησκευτική κίνηση και δραστηριότητα που πέφτει στην αντίληψή μας.

Ο Αγιασμός

Επειδή ο πιστός θέλει να αφιερώνει τα πάντα στον Θεό του και να τα παίρνει στη συνέχεια ευλογημένα για να τα χαίρεται και επειδή δε θέλει να μένει αλειτούργητη «η κατ‘ οίκον Εκκλησία του», καλεί συνήθως τον Ιερέα στο σπίτι του για την τέλεση του Αγιασμού ή και του Ευχελαίου σε ειδικές περιπτώσεις. Όταν χτίζει το σπίτι του, όταν μπαίνει για να κατοικήσει στό κάθε νέο σπίτι του και σε άλλες ευκαιρίες που συνδέονται με ημερομηνίες ή σημαντικά οικογενειακά περιστατικά: Μπράβο σ΄ όλους τους πιστούς μας και καλά κάνουν. Συνεχίζουν έτσι την Παράδοση του Αγιασμού και τον γιορτάζουν μάλιστα με συγγενείς και φίλους. Μια χαρά είναι ο Αγιασμός, μια ευλογία Κυρίου και θέλουν να τη μοιραστούν με τους αδελφούς ανθρώπους, νά στερεώσουν τους δεσμούς της συγγενείας και της φιλίας και να κελλιεργήσουν νέους. Η Εκκλησία μας είναι πρωτίστως κοινωνία αγίων καί φίλων. Φίλων με τον Κύριο Ιησού Χριστό και φίλων με τους συνανθρώπους. Να προσέξουν όμως και εδώ να κάνουν τον Αγιασμό ως έκφραση πίστεως και αγάπης προς τον Θεό και ποτέ σαν τυπική ή ωφελιμιστική προσευχή. Και η επίγεια και η μέλλουσα ζωή του πιστού κερδίζεται με τη Χάρη του Θεού και τη συνεχή μας άσκηση στην εφαρμογή των εντολών Του προκειμένου να πετύχουμε κατά το δυνατό να μοιάσουμε στον Χριστό και τους Αγίους και όχι με δεισιδαίμονες προσευχές.