12. Sonntag der Evangelienlesungen nach Lukas

Lesungen in der Göttlichen Liturgie

Απόστολος, Προς Κολοσσαείς (γ‘ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι‘ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ‘ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Αδελφοί, όταν ο Χριστός, η ζωή μας, φανερωθή, τότε και σείς θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπόν ό,τι γήϊνο είναι μέσα σας, την πορνεία, τὴν ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρεία, απο τα οποία έρχεται η οργή του Θεού επάνω στούς απειθείς ανθρώπους. Αυτά ακολουθούσατε και σείς κάποτε, όταν ζούσατε αυτήν τη ζωή. Αλλά τώρα αποβάλετε και σεις ὅλα αυτά, την οργή, το θυμό, την κακία, τη δυσφήμηση, την αισχρολογία του στόματος. Μη λέτε ψέμματα ο ένας στον άλλο, αφού έχετε αποβάλει τον παλιό άνθρωπο με τις πράξεις του, και έχετε ντυθεί το νέο, ο οποίος ανανεώνεται σύμφωνα με την εικόνα του Δημιουργού του. Δεν υπάρχει πλέον Έλληνας καὶ Ιουδαίος, περιτμημένος και απερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά ο Χριστὸς είναι τα πάντα σε όλους.

Epistel (Kol 3,4-11):

Brüder, wenn Christus, unser Leben, offenbar wird, dann werdet auch ihr mit ihm offenbar werden in Herrlichkeit. Darum tötet, was irdisch an euch ist: die Unzucht, die Schamlosigkeit, die Leidenschaft, die bösen Begierden und die Habsucht, die ein Götzendienst ist. All das zieht den Zorn Gottes nach sich. Früher seid auch ihr darin gefangen gewesen und habt euer Leben davon beherrschen lassen. Jetzt aber sollt ihr das alles ablegen: Zorn, Wut und Bosheit; auch Lästerungen und Zoten sollen nicht mehr über eure Lippen kommen. Belügt einander nicht; denn ihr habt den alten Menschen mit seinen Taten abgelegt und seid zu einem neuen Menschen geworden, der nach dem Bild seines Schöpfers erneuert wird, um ihn zu erkennen. Wo das geschieht, gibt es nicht mehr Griechen oder Juden, Beschnittene oder Unbeschnittene, Fremde, Skythen, Sklaven oder Freie, sondern Christus ist alles und in allen.

Ευαγγέλιο, Κατά Λουκάν (ιζ ‚ 12-19)

Τῷ καιρῷ εκείνω, εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Τον καιρό εκείνο, καθὼς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί, οι οποίοι απο μακρυά του φώναξαν, «Ιησού Διδάσκαλε, ελέησέ μας». όταν τους είδε, είπε, «Πηγαίνετε να δείξετε τον ἑαυτό σας στους ιερείς», και ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύθηκε, επέστρεψε δοξάζωντας το Θεό με δυνατή φωνή, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε· και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε είπε ο Ιησούς, «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα που είναι; Κανεὶς δεν βρέθηκε να γυρίσει για να δοξάση το Θεό παρά αυτός ο αλλοεθνής;». Και του είπε, «Σήκω πάνω και πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε».

Evangelium (Lk 17,12-19):

In jener Zeit, als Jesus in ein Dorf hineingehen wollte, kamen ihm zehn Aussätzige entgegen. Sie blieben in der Ferne stehen und riefen: Jesus, Meister, hab Erbarmen mit uns! Als er sie sah, sagte er zu ihnen: Geht, zeigt euch den Priestern! Und während sie zu den Priestern gingen, wurden sie rein. Einer von ihnen aber kehrte um, als er sah, dass er geheilt war; und er lobte Gott mit lauter Stimme. Er warf sich vor den Füßen Jesu zu Boden und dankte ihm. Dieser Mann war aus Samarien. Da sagte Jesus: Es sind doch alle zehn rein geworden. Wo sind die übrigen neun? Ist denn keiner umgekehrt, um Gott zu ehren, außer diesem Fremden? Und er sagte zu ihm: Steh auf und geh! Dein Glaube hat dir geholfen.