Αρχιμ. Θεοφάνους Λάππα
Ο σοφός Σολομώντας σημειώνει στο βιβλίο του Εκκλησιαστή…
Τοῖς πᾶσι χρόνος καὶ καιρὸς τῷ παντὶ πράγματι ὑπὸ τὸν οὐρανόν. Για όλα υπάρχει ο κατάλληλος καιρός κάτω από τον ουρανό. Υπάρχει ορισμένος καιρός να φυτεύσεις και ορισμένος καιρός, που θα εκριζωθή το φυτευθέν. Καιρός δια να γκρεμίζει ο άνθρωπος, και καιρός να ανοικοδομεί.
Υπάρχουν περιστάσεις, που θα πετά κανείς τους λίθους ως αχρήστους, και άλλοτε που θα μαζεύη λίθους προς οικοδομήν. Αλλοτε πάλιν θα εναγκαλίζεται και άλλοτε θα απομακρύνεται. Αλλοτε θα αποθηκεύη και θα βάλη κατά μέρος τα συναχθέντα, και άλλοτε θα βγάλη αυτά από την αποθήκην και θα τα ξοδεύση. Καιρὸς τοῦ σιγᾶν καὶ καιρὸς τοῦ λαλεῖν. Καιρός να σιωπής και καιρός να ομιλείς. Καιρός προς πόλεμο και καιρός προς σύναψη ειρήνης.
Τα σύμπαντα όμως, όσα εδημιούργησεν ο Θεός στον κατάλληλον καιρόν των, είναι καλά λίαν. Και την αίσθησιν του χρόνου έδωκεν ο Θεός στην διάνοια των ανθρώπων. Δεν επέτρεψε όμως ο Θεός και ούτε μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήση το έργο του Θεού απ‘ αρχής μέχρι τέλους, το σχέδιον της δημιουργίας και το νόημα της Ιστορίας. Κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει άλλη ευτυχία στον άνθρωπο, απο το να απολαμβάνη με μέτρο τα υλικά αγαθά και να πράττη το καλό και την ευεργεσία καθ‘ όλο το διάστημα της ζωής του.
Ευτυχής είναι ακόμη ο άνθρωπος ο οποίος θα φάγη και θα πιεί και θα δεί τα αγαθά των κόπων του. Αυτά είναι δωρεά του Θεού. (Εκκλ. 3, 1-13) Και απο την Π.Διαθήκη περνώντας στην Καινή, σημειώνω τούτο…
“Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος·“ (Ιω.1,6 κ 16).

Ο Πατήρ Ιωάννης Ψαράκης γεννήθηκε στο Χωριό Καμπανός της Επαρχίας Σελίνου Χανίων Κρήτης και είναι το δεύτερο από τα έντεκα παιδιά του Ευτυχίου Ψαράκη και της Μαρίας, το γένος Μπουλταδάκη. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του και ακολούθως την Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης (1950-1957) στα Χανιά, στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Ακρωτήρι. Εκεί γνωρίζεται με τον μακαριστό Μητρ. Κισάμου Ειρηναίο, εμπνέεται απο το παράδειγμα του και καλλιεργεί την ιερατική του κλίση.

Από 04.03.1962 είναι έγγαμος με τη Χριστίνα Σημαντηράκη του Γεωργίου Σημαντηράκη και της Αικατερίνης, τό γένος Μουντάκη, με την οποία και ευλογήθηκε με τέσσερα παιδιά. Στις 22.04.1962 χειροτονήθηκε Διάκονος και στις 04. 05. 1962 Πρεσβύτερος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο. Παράλληλα σπουδάζει την επιστήμη της Θεολογίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μετά από δεκαετή Εφημεριακή Διακονία σε Ενορίες της Κισάμου Κρήτης και παράλληλη στο Γραφείο της Μητροπόλεως και αργότερα στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης ακολούθησε τον Μητροπολίτη Ειρηναίο μετά από πρόσκλησή του στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας. Υπηρέτησε αρχικά τρία έτη στο Γραφείο της Ιεράς Μητροπόλεως στη Βόννη και παράλληλα στην Ενορία Αγίας Τριάδος Βόννης (1972-1975). Στα μέσα Μαρτίου 1975 μετετέθη στην Ενορία Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Ντύσσελντορφ, σε διαδοχή του Πρωτ. Χρυσοστόμου Βασιλείου. Στο Ντύσσελντορφ εργάζεται και ως εκπαιδευτικός/Θεολόγος, στα ελληνικά μας Σχολεία. Με τον ερχομό του ευθύς αμέσως οραματίζεται τη δημιουργία ενορ. Κέντρου και λαμβάνει προς τούτο την ευχή του Μητρ. Ειρηναίου.

Το 1980, πηδαλιούχος στο σκάφος της Ι.Μ. Γερμανίας εκλέγεται από την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Αυγουστίνος. Όπως σε ολα τα μεγάλα αστικά κέντρα, έτσι και στο Dusseldorf, όπου οι Έλληνες “τελικά θα μείνουν”, οι πόθοι, οι οραματισμοί και οι στόχοι πέρνουν σάσκα και οστά. Το φεβρουάριο του 1984 αγοράζεται το παρόν οικόπεδο ύστερα απο μακρά έρευνα και δαιδαλώδη διαδικασία και ο π. Ιωάννης καλείται να βάλει το χέρι στο άροτρο, για να γεωργήσει το άγονον. Τον Ιούνιο κιόλας τίθεται ο θεμέλιος λίθος και οι εργασίες ξεκινούν τον Σεπτέμβριο. Ιουλιο του 1986 εγκαινιάζεται το ενοριακό μας Κέντρο και τον Μαϊο του 1990 ο Ναός. Σταθμό στην ιστορία της Ενορίας αποτελεί η υψηλή ευλογία της επισκέψεως του Οικουμενικού μας Πατριάρχου στις 24.10.1993. Οι αγωνιώδεις έρευνες του τιμωμένου προς αναζήτηση κατάλληλου αγιογραφικού οίκου στην αποτύπωση εικονογράφησης του Ναού καταλήγουν το 1997, στην ανάθεση του έργου στην ιερά μονή Χρυσοπηγής. Μέσα απο πρωτότυπη και εμπνευσμένη καθοδήγηση, ολοκληρώνεται πανηγυρικά το 2002. Το 2010 με την τοποθέτηση των ψηφιδωτών του καμπαναριού ο Μητροπολίτής Αυγουστίνος ευλογεί την ολοκλήρωση ενός οικοδομικού θαύματος σε τούτη την γωνιά της όμορφης πόλης μας, επί ενα τέταρτο αιώνος.

Όλα αυτά τα χρόνια όποιος ανατρέξει στο αρχέιο της Ενορίας, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το μέγεθος της υπομονής, το σθένος, την επιμονή, την αγωνία, την αγρυπνία, την διαρκή αναζητηση, την αποφασιστικότητα αλλά και την απέραντη ευλογία της αγαστής συνεργασίας του τιμωμένου, με τις αρχές και τις υπηρεσίες της πόλης, τις αδελφές Εκκλησίες, την επιτροπή ανέγερσης, το εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τους πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες, τους πολιτιστικούς μας Συλλόγους, τα μέλη της ενοριακής Διακονίας, τις αγιογράφους Μοναχές, τους επώνυμους και ανώνυμους δωρητές και αφιερωτές, τους απλούς ανθρώπους που αγκάλιασαν και στήριξαν με πιστότητα, τα οράματα που ξεδίπλωνε η καρδιά και το μυαλό του καλού τους Ιερέα.

Παράλληλα εξαίρουμε την παρουσία του ως Λειτουργού στις πυκνές ακολουθίες του Αη Ανδρέα. Μυσταγωγικός και ακούραστος, όρθιος πάντα, σέβιζε μπρόστα στο Θυσιαστήριο. Και τις γιορτές των γύρω ενοριών λάμπρυνε, φιλέορτος καθώς είναι, με την αδιάλειπτη παρουσία του. Στο ποιμαντικό, ιεραποστολικό και κατηχητικό του έργο σε τίποτα δεν υστέρησε. Μεθοδικός στην διοίκηση, ανέπτυξε κάθε δυνατότητα πρόσφορας, λόγου και έργου. Συμμετείχε πάντα στις τοπικές γιορτές για είναι πάντα μαζί με τον λαό του Θεού. Μέλος της ΑCK και του συμβουλίου των Ορθοδόξων Ιερέων της πόλης, σήμανε την οικουμενική και πανορθόδοξη πορεία της Εκκλησίας μας. Πρωτοστάτησε και στην δημιουργία του τμήματος για την ταφή των Ορθοδόξων σε κεντρικό Κοιμητήριο της πόλης. Οργάνωσε αποστολές υλικής βοήθειας προς την Ελλάδα και άλλους προορισμούς, και ενίσχυσε ιδιαίτερα τον σύλλογο πολυτέκνων. Στήριξε ευπαθείς και καταρακωμένους, επισκεπτόταν τακτικά τους συμπατριώτες φυλακισμένους. Πολλοί και εκείνοι που τον εμπιστεύτηκαν στην εξομολόγηση. Ατελείωτα τα μυστήρια των Γάμων και των Βαπτίσεων (ιερούργησε βάσει του αρχείου 4350 βαπτίσεις). Αμέτρητες σίγουρα και οι επισκέψεις σε ασθενείς και τα κατ οίκον μυστήρια. Η παρουσία του στο Γραφείο, από φυλακής πρωϊας, εκδηλώνει το φίλεργο του χαρακτήρα του και συμμαρτυρώ προσωπικά το ακούραστο μέχρι νυκτός. Εκεί γεννήθηκαν και οι συγγραφές 4 βιβλίων του. Με μια λέξη ξόδεψε και την τελευταία ακμή δυνάμεων, σε μια πορεία προσφοράς, αγάπης και διακονίας και ιδού, παραδίδει πολύτιμη κληρονομιά και υψηλή παρακαταθήκη στη γενιά μας και στους αιώνες. Βέβαια όλα αυτά προυποθέτουν την στήριξη της οικογένειας. Μια δεμένη, αγαπημένη, θεμελιωμένη στις αρχές, τις αξίες και τις παραδόσεις της Κρήτης οικογένεια, ευνόητα υπήρξε το στήριγμα και η απαντόχη του, στο ευλογημένο μοίρασμα των κόπων, με κατανόηση για την έλλειψη της παρουσίας του και την επιβράβευση στα επιτεύγματά του. Η ψυχή της διακονίας στην Ενορία, η σύζυγός του, η Πρεσβυτέρα Χριστίνη, υπήρξε και υπάρχει σύνδεσμος άριστος και πρότυπο συζυγίας για όλους, συνοδοιπόρος φιλότιμος 60 σχεδόν χρόνια και συνεργάτης πρώτος, αθόρυβος και ακάματος στο τεράστιο έργο του παπά της, αλλά και συζύγου, πατέρα και παππού. Η τιμή, ίδια σε αυτούς μετέρχεται!

Αγαπητοί μου, θα ήθελα τούτη την ταπεινή μου προσλαλιά να την πλέξω μαζί με ανθρώπους που έζησαν από την πρώτη ώρα τον εργάτη του αμπελώνος Χριστού, αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες της ποιοτικής προσφοράς και διακονίας του πατρός Ιωάννου. Κληρικούς και λαϊκούς που προέδραμον τάχειον ημών, να προσκυνήσουν τον Αναστάντα Κύριο. Τον μακαριστό Γέροντα του και διδάσκαλο της ευσεβείας, παλαιούς Επιτρόπους και τον Λευτέρη τον Πλιάτσκα, καρδιακό και επιστήθιο φίλο του παπά -Γιάννη, αγνό πατριώτη, συνοραματιστή αποτελεσματικό, σε όλη την πορεία του στο Düsseldorf. Μας λείπουν, και εύχομαι να αγαλίασει η δίκαιη ψυχή τους για όσα ειπώθηκαν από τον ύστερο και όψιμο συνεργάτη του.
Εκλεκτή ομήγυρις, επιτρέψτε μου παρακαλώ την αποστροφή του λόγου… Αγαπητέ και πολύσεβαστε μου παπα-Γιάννη, ήδη παρήλθαν 8 χρόνια συνυπηρεσίας μας στη Ενορία του Αγίου Ανδρέου. Χρόνια άλλοτε εύκολα, ενίοτε δύσκολα, καρποφόρα όμως και ευλογημένα, καθώς ο πνευματικός μας αγώνας, κάθως λένε τα πατερικά, περνάει μέσα από το προσώπο του αδελφού μας και έτσι αναπληρώνεται ο νόμος του Θεού. Οι δύσκολες στιγμές επιθυμώ να χρεώθουν στην δική μου απειρία και πνευματική ανεπάρκεια.

Σήμερα με την αποχώρηση σου, μη συλογίζεσαι ότι γυρίζεις σελίδα ή κλείνεις ενα κεφάλαιο της ζωής σου. Η Ενορία αυτή είναι ο Τόμος, ος εγγέγραπται σω δακτύλω! Θα είναι πάντα το σπίτι σου και θα χαίρεται πάντα την παρουσία σου όποτε το θελήσεις. Και συ μεν, σαν φρεγάτα, σαν πολεμική φρεγάτα, που αρμένησε νικηφόρα και θριαμβευτικά στα πέλαγα των δεκαετίων που πέρασαν, κατάφορτος με τρόπαια νίκης προσορμίζεσαι αναζητώντας Σαββατισμό. Ημεις δε, εν ευχαριστία πολλή και εν ευγνωμοσύνη βαθεία, θα μαρτυρούμε ό,τι εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού ω όνομα Ιωάννης!