Συγγραφέας: π. Ιωάννης Ψαράκης
Χρονολογία: 04.05.07
Προορισμός:  Εφημερίδα: ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ
……………………………………………………………………

Με επιτυχία γιορτάστηκε και φέτος το ετήσιο Ενοριακό Πανηγύρι στην αυλή της Εκκλησίας του Αγίου Ανδρέου Ντύσσελντορφ. Το οργάνωσαν και το πραγματοποίησαν, όπως κάθε χρόνο, όλες μαζί οι Συλλογικές Οργανώσεις των Ελλήνων που δραστηριοποιούνται στα όρια της Ενορίας, σε ανάμνηση των Εγκαινίων της Εκκλησίας μας. Καιρός καλός, ζωντανή Ελληνική μουσική, κόσμος πολύς, παρέες, συζητήσεις, γνωριμίες, αναθέρμανση σχέσεων, χορός και φαγοπότι απ΄ όλους όλη τη μέρα.
Μοναδική η εικόνα των παιδιών από τα χορευτικά των Συλλόγων. Δουλειά πολλή, υπεύθυνη και συστηματική, αξιέπαινη και αξιομίμητη. Λείπουν όμως και πολλά παιδιά που οι γονείς των δεν τα φέρνουν στους Συλλόγους. Αλήθεια, γιατί;
Πλήθος παιδιά, πλούτος στολές και χρώματα, αμέτρητες μουσικές εναλλαγές, ανεξάντλητοι συμβολισμοί, ανάλαφρες από τη μια κινήσεις και βροντερά από την άλλη πατήματα, πότε σιωπή και τρυφερότητα και πότε σίφουνας και βουητό, όλη η Ελλάδα με την ψυχή και την ιστορία της, καμαρωτή, περήφανη, ζωντάνια κι ελπίδα γεμάτη.
Ο χορός, η μουσική και το τραγούδι θαρρείς κι είναι συνώνυμα με τον κάθε Έλληνα. Οι μυθικοί Θεοί του κι οι Μούσες όλες μέσα του τον σπρώχνουν να βρει φίλους και δικούς για να γιορτάσει και να μη χάσει καμιά ευκαιρία.  Ίδιος και στην πατρίδα, μα πιο πολύ θαρρώ στην ξενιτειά , χορεύει εξαντλητικά, πατεί βαρειά τη γη, σκύβει να δει αν την πόνεσε και τινάζεται, ψηλά στον ουρανό να φθάσει. Την αγαπά τη γη μα δεν του φτάνει, πλαντάσσει, στόχο τον ουρανό για πάντα έχει. Μια πάλη ακαταμάχητη είν΄ η ζωή του και στο χορό το άχτι του να βγάλει προσπαθεί.
Η αυλή της Εκκλησίας ήταν και παραμένει ο τόπος του Έλληνα από τη μυθική και την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα. Μαζί για πάντα θέλει τα θεϊκά και τα ανθρώπινα. Καμιά σχέση με τη δυτική θρησκευτικότητα που ξορίζει το Θεό ψηλά στον ουρανό και διαφεντεύει κυριαρχικά τα γήινα. Τιμά και θέλει να φυλάγει Όσια και Ιερά ο Έλληνας. Και τα Εγκαίνια της Εκκλησίας του είναι πατρογονικό Ιερό και Όσιο και ανέλαβαν όλοι μαζί τη φύλαξή του εδώ στο Ντύσσελντορφ, όπως παντού στον κόσμο οι άλλοι Έλληνες κάνουν το ίδιο. Όποιοι μιλούν για υιοθέτηση προτύπων ξένων, είναι οι ίδιοι αδιόρθωτα ξένοι, αθεράπευτα ψυχασθενείς, τουρίστες στην Ελλάδα και με ανεπιθύμητες αποσκευές.
Καμαρώνουμε το λαό μας, το λαό που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός να διακονήσουμε και ειδικά
εγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος Ιερέας Του. Δύσκολος, δύστροπος, ανένταχτος, ελεύθερος, ανυπόταχτος, ακοίμητος, αντιφατικός λαός. Και την ίδια ώρα γενναίος, φιλόπατρις, φιλόσοφος, φιλόθεος, φιλάγιος, φιλάνθρωπος, αισιόδοξος και οικουμενικός. Στο Πανηγύρι μας και σε κάθε άλλη γνήσια κι αληθινή χαρά μπορείς να τον γνωρίσεις και να τον χαρείς. Σου σφίγγει το χέρι και σου χαρίζει την Ελλάδα. Σου χαμογελά και σε γεμίζει τιμή και διαχρονική δόξα. Σ΄ αγκαλιάζει, σε κερνά κι έχεις τη βεβαιότητα πως η ζωή αρχίζει τώρα και το χρέος συνεχίζεται.
Ευχαριστίες άπειρες εκφράζουμε σ΄ όλους τους δημιουργούς. Στις Κοινότητες, στους Συλλόγους, στις ομάδες, στα άτομα, στις νοικοκυρές, στα παιδιά και στους μεγάλους.
Χρόνια πολλά! Συνεργάσιμοι και δημιουργικοί στα Συλλογικά δρώμενα,Άγγελοι στις οικογένειες, ανοιχτοί στους ξένους, φιλάδελφοι, απλοί και καταδεχτικοί προς όλους, φρουροί στις παραδόσεις, πάντοτε Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.